Afscheid zonder begraven

Op een winterse zaterdagmiddag kwamen ze afscheid van hem nemen. De warm verlichte ruimte keek uit over het pastelkleurige landschap. Hij werd toegesproken en bezongen. Met een lach en een traan hief men het glas. Het was een fijn en ongedwongen samenzijn en de aanvankelijke spanningen over deze moeilijke dag ebden gestaag weg. Zijn partner, kinderen, kleinkinderen, zus, vrienden, buren en andere belangrijke mensen die hij op zijn levensweg was tegengekomen ontmoetten elkaar. Haalden herinneringen op, memoreerden grappige details. Muziek klonk op de achtergrond.

Aan het einde van de middag verstomden de geluiden. De uitvaartbegeleider nam het woord. Vertelde dat de familie het zo’n fijn samenzijn had gevonden en bedankte iedereen. Maar aan alles kwam een eind. En nu was het zover…

Stil trok iedereen de jas aan. Buiten was de schemer als een nachtblauwe deken over het terrein gevallen. Aan de kraakheldere hemel fonkelden de drie eerste sterren. De sikkel van de maan er fier bij. Tientallen kaarsjes stonden langs het pad, een pad dat eindigde bij de rouwauto die met geopende achterklep stond te wachten. Hij zou hierna in stilte gecremeerd worden, elders. Tientallen genodigden keken toe hoe de naaste familie hem rustig in de auto zetten. Niemand zei een woord. 

Zijn zoon deed de klep dicht en heel langzaam kwam de auto in beweging. Daar ging hij: het terrein af, de hoek om, om voor altijd uit het zicht te verdwijnen. De mensen hielden elkaar vast en keken hem ademloos na. 

Het was intens verdrietig en betoverend mooi tegelijk. 

Afscheid nemen bij Geestmerloo kan dus óók als iemand gecremeerd wordt. 

De familie komt dan na enkele weken of maanden, in elk geval op een zelfgekozen moment, alsnog hier de urn of asresten begraven in een speciaal urnengraf. Als zij dat willen, zorgen wij dat er een boomschijf met de naam of een lieve tekst klaarligt. Die kunnen zij dan meteen na het begraven plaatsen. Zo hebben zij nog een intiem herdenkingsmoment én een eigen plekje om naar terug te keren. Ja, ook als cremeren de wens is.

Maureen

Geplaatst in Alle berichten, Columns, Geestmerloo, Natuur