De groei van Geestmerloo

Vijf jaar geleden was Geestmerloo nog een jong gebied — open, ruig en vol beloften. Wie nu de oude foto’s bekijkt, herkent het landschap nauwelijks terug. Wat toen nog kaal leek, is nu uitgegroeid tot een levendig natuurgebied vol kleur, vogels en ritselende bladeren.

Een mooi moment om samen met onze natuurbeheerder Jeroen terug te kijken op de ontwikkeling van de afgelopen jaren én vooruit te blikken op wat nog komt.

Hoe het bos groeide

Wat meteen opvalt, is hoe dicht de bomen bij de aanleg tegen elkaar aan zijn geplant. Dat is niet zomaar. Wanneer bomen veel ruimte hebben, groeien ze vooral in de breedte. Door ze dichter bij elkaar te zetten, moeten ze omhoog reiken naar het licht — en zo ontstaat er sneller een vol en evenwichtig bos.

De natuur helpt elkaar daarbij een handje. Zo zijn er elzen geplant om jonge eiken te beschermen tegen de wind. De elzen vangen de eerste klappen op, zodat de eiken rustig kunnen uitgroeien tot sterke, stabiele bomen. Een mooi voorbeeld van natuurlijke samenwerking.

Dunnen voor de toekomst

Nu, vijf jaar later, is het moment aangebroken dat onze natuurbeheerders het bos voorzichtig moeten dunnen. Dat betekent dat er bomen worden weggehaald om ruimte te maken. Over een paar jaar zouden de wortels te diep zitten om dat nog te kunnen doen.

Die ruimte is nodig om te kunnen begraven — een plek waar mensen hun laatste rust vinden, midden in de natuur. Maar de natuur komt altijd terug. Zodra wij niet meer hoeven te graven, krijgt de natuur opnieuw de kans om te groeien. Nieuwe bomen en planten nemen het weer over, en het bos sluit zich vanzelf weer.

Ruimte maken met respect

Steeds meer mensen kiezen voor een plekje tussen de bomen. Het is goed om te weten dat we soms bomen moeten verwijderen om dat mogelijk te maken — simpelweg omdat er ruimte nodig is om een graf te kunnen graven.

Dat doen we met zorg en respect. Alleen waar het echt nodig is, halen we bomen weg, en waar het kan planten we nieuwe terug. Dennen en eiken vinden zo opnieuw hun plek in het bos, om daar verder te groeien en het landschap te vormen.

De natuur verandert mee

Elk jaar verrast Geestmerloo ons met wat er groeit en bloeit. Het weer bepaalt wat de boventoon voert. Na een natte herfst en winter hebben de margrieten het zwaar, maar de kaardebollen doen het juist goed — tot groot plezier van de puttertjes die er graag van eten.

De natuur weet wat ze nodig heeft. Waar eerst distels en andere pioniersplanten de bodem verrijken, maken die langzaam plaats voor een steeds meer gevarieerde begroeiing. Zo groeit Geestmerloo, jaar na jaar, mee met de seizoenen.

Een nieuw stukje natuur

Vanaf januari komt er een prachtig nieuw gedeelte beschikbaar voor natuurbegraven. Afgelopen voorjaar hebben we hier hoogteverschillen aangebracht en onder meer hulstbomen, hazelaars en lijsterbessen geplant. Dankzij veel zorg en water is alles goed aangeslagen. Inmiddels is de grond stevig genoeg geworden om ook hier te kunnen begraven.

Langs de waterkant is extra ruimte gecreëerd, waar de verwijderde wilgen zijn hergebruikt voor de beschoeiingen — een mooi voorbeeld van hoe we de kringloop van de natuur sluiten.

Blijven groeien

Geestmerloo blijft in beweging. De komende jaren zal het landschap verder veranderen — een samenspel van bos, water, planten en dieren. Een plek waar de natuur steeds weer vernieuwt, en waar mensen voor altijd hun plek in de natuur kunnen vinden.